Een interessant onderzoek uit Amerika over prijsaanduiding op de webshop leert dat consumenten blijkbaar meer uitgeven wanneer het euroteken ‘€’ ontbreekt bij het verkochte product. Een voldoende reden om nu gewoon te werken met ‘kale getallen’. De vraag is of dit wel mag? Moet het euroteken niet altijd vermeld worden?

De wet geeft duidelijk aan dat ondernemingen die goederen of diensten aanbieden, de prijs hiervan schriftelijk moeten  aanduiden op een leesbare, goed zichtbare en ondubbelzinnige manier. De prijs is de totaalprijs te betalen door de consument, inclusief btw en alle overige taksen of diensten (bijvoorbeeld extra vracht-, leverings- of portokosten) die de consument verplicht moet bijbetalen. Deze prijzen zijn minstens in euro aangegeven (artikel VI.3-5 van het ‘Wetboek Economisch Recht’).

Het is dus wettelijk vastgelegd dat het voor de klant duidelijk moet zijn hoeveel de totale prijs van een product of dienst is. De consument moet dus de geldende valuta kennen. Het €-teken zonder meer weglaten is dus uit den boze omdat de klant anders niet geacht kan worden om de volledige prijs te kennen.

Iets anders is hoe u duidelijk maakt dat de valuta de euro is. Nu het onderzoek aantoont dat mensen de link leggen met kosten wanneer ze het €-teken (of $-teken) zien, kan u experimenteren met ‘euro’ of ‘EUR’. Het is wettelijk gezien enkel nodig om ervoor te zorgen dat de klant, voor hij / zij op ‘betalen’ kan klikken, de volledige prijs kan zien, inclusief kosten en bijkomende diensten en de munt.

Als het om spotprijzen gaat, toonde hetzelfde onderzoek aan dat het voordeliger is om het euroteken net wél te gebruiken, omdat u dan de focus legt op het feit dat het gaat om een lage prijs.